Geautolyseerde en gehydrolyseerde gist staan ​​bekend als inactieve gist in de fermentatie-industrie.
Geïnactiveerde gisten worden doorgaans gebruikt als smaakversterker vanwege hun voedingsvoordelen als bron van eiwitten en B-vitamines. De meeste voedingsstoffen bevinden zich in het cytoplasma van de gistcel. Gistcellen moeten worden gelyseerd om deze voedingsstoffen vrij te maken, zodat het dier ze kan opnemen. Autolyzeerde gistextracten en gehydrolyseerde gisten zijn die gistproducten.
Dus wat is het verschil tussen autolyzeerde en gehydrolyseerde gist? Laten we het uitzoeken.

Wat is autolyseerde gist?

Geautolyseerde gist is het resultaat van het autolyseproces, dat wordt geïnactiveerd door zijn eigen spijsverteringsenzymen, ook wel endogene enzymen genoemd. Tijdens het productieproces van autolyseerde gisten wordt de hele gist gefragmenteerd en wordt de celwand afgebroken; er is geen scheidingsstap.
Het autolyseproces is minder georiënteerd en gecontroleerd dan een meer geavanceerd lyseproces waarbij exogene enzymen betrokken zijn (hydrolyse). De eiwitten en nucleotiden zijn slechts gedeeltelijk gefragmenteerd.

Toepassing van autolyzeerde gist

Geautolyseerde gisten worden op grote schaal gebruikt door de voedingsindustrie smaak van voedsel verbeterenbijvoorbeeld in droge soepen en snacks. Ze worden ook gebruikt in diervoeding om de smakelijkheid van het voer te verbeteren en de darmgezondheid en de spijsvertering te ondersteunen. Omdat het zelfverteringsproces van geautolyseerde gisten echter minder georiënteerd en gecontroleerd is (vergeleken met verder verwerkte gisten), kan dit leiden tot variabele productkwaliteiten en werkzaamheid.

Wat is gehydrolyseerde gist?

Gehydrolyseerde gisten worden verkregen door de afbraak van gistcellen door zowel endogene als exogene enzymen.
Tijdens het hydrolyseproces worden geselecteerde enzymen toegevoegd om het gewenste niveau te bereiken. Eiwitten en nucleïnezuren worden via een georiënteerd en gecontroleerd proces gefragmenteerd in kleine peptiden, waarna het gecontroleerde proces resulteert in goed verteerbare voedingsstoffen. Het strikt gecontroleerde proces is essentieel om de consistentie van het product qua samenstelling te garanderen.

Toepassing van gehydrolyseerde gist

Gehydrolyseerde gisten vertegenwoordigen alternatieve eiwitbronnen voor diervoeder. Er is om verschillende redenen steeds meer vraag naar dergelijke alternatieven op de markt:

• Ter ondersteuning van de vermindering van de ecologische voetafdruk van de dierlijke productie.
• Om het gebruik van voedselveilige eiwitten te beperken.
• Ter ondersteuning van de vermindering van het antibioticagebruik en verbetering van het dierenwelzijn dankzij functionele effecten.

Gehydrolyseerde gisten bieden zowel nutritionele als functionele voordelen om de groei en gezondheid van jonge dieren te ondersteunen.
Dankzij de toevoeging van specifieke enzymen tijdens het productieproces leveren ze goed verteerbare eiwitten en zijn ze bovendien een bron van aminozuren en nucleïnezuren. Omdat het immuunsysteem bij jonge dieren nog niet volledig ontwikkeld is, hebben ze deze goed verteerbare voedingsstoffen nodig om de voeropname, de darmintegriteit en de darmfunctie te verbeteren. De selectie van de enzymen en de controle van de procesomstandigheden zullen de productsamenstelling en dus de functies bepalen.
Het voeren van gehydrolyseerde gisten zorgt voor de aanvoer van vrije aminozuren en kleine peptiden om een ​​goede darmgezondheid te behouden tijdens uitdagende situaties door:

• Het voeden van de darmen: aminozuren zijn nodig om de massa en integriteit van het darmslijmvlies te behouden.
• Het voeden van de insecten: de voedingsstoffen zijn essentieel voor de ontwikkeling van de darmmicrobiota.
• Het voeden van de afweer: de darmen bevatten 70% van de immuuncellen van het lichaam. Voedingsstoffen uit gehydrolyseerde gisten zijn essentieel voor het behoud van het afweersysteem.

Conclusie

Geautolyseerde gisten en gehydrolyseerde gisten bevatten nog steeds de celwand en het gistextract, omdat er tijdens het proces geen scheidingsstap plaatsvindt.
Ze zijn op de een of andere manier hetzelfde als de geautolyseerde gist, maar het inactivatieproces (spijsverteringsenzymen) maakt ze anders.